Kangur rudy (Macropus rufus), ssak z
rodziny kangurowatych, największy przedstawiciel torbaczy. Zamieszkuje Australię. Samce są znacznie większe i cięższe od
samic, osiągają ciężar ciała do 100 kg i ponad 180 cm wzrostu w postawie
stojącej. Sierść ma ubarwienie czerwonorude dzięki wydzielinie tzw. gruczołów
pudrowych umieszczonych na szyi i piersiach.
Kończyny przednie są krótkie, a tylne potężne, długie, umożliwiające zwierzęciu skoki ponad 3 m wzwyż, na odległość ponad 13 m. W biegu kangur rudy osiąga prędkość dochodzącą do 90 km/godz. Silnie zbudowany ogon o długości dochodzącej do 120 cm pełni rolę podpory, a także utrzymuje równowagę ciała podczas skoków.
Występuje w ogromnych stadach na terenach otwartych. Samce toczą zacięte walki o pierwszeństwo w stadzie. Ciąża trwa 33 dni, samica rodzi 1–2 młode o wadze 0,75–1 g, ślepe, które przedostaje się do torby skórnej na brzuchu samicy, gdzie przebywa przez ponad 200 dni do czasu uzyskania samodzielności.
Kangur rudy był niegdyś przedmiotem masowych polowań dla mięsa i skór, a także ze względu na konkurencję pokarmową, jaką stanowił dla stad owiec hodowanych licznie w Australii. Gatunek często jest prezentowany w ogrodach zoologicznych. Gatunkami pokrewnymi kangura rudego jest kangur olbrzymi (Macropus canguru) oraz kangur górski (Macropus robustus), osiągające podobne rozmiary ciała i prowadzące tryb życia zbliżony do trybu życia kangura rudego. Gatunki te mają inną barwę sierści spowodowaną odmiennym zabarwieniem wydzieliny gruczołów pudrowych.
Kończyny przednie są krótkie, a tylne potężne, długie, umożliwiające zwierzęciu skoki ponad 3 m wzwyż, na odległość ponad 13 m. W biegu kangur rudy osiąga prędkość dochodzącą do 90 km/godz. Silnie zbudowany ogon o długości dochodzącej do 120 cm pełni rolę podpory, a także utrzymuje równowagę ciała podczas skoków.
Występuje w ogromnych stadach na terenach otwartych. Samce toczą zacięte walki o pierwszeństwo w stadzie. Ciąża trwa 33 dni, samica rodzi 1–2 młode o wadze 0,75–1 g, ślepe, które przedostaje się do torby skórnej na brzuchu samicy, gdzie przebywa przez ponad 200 dni do czasu uzyskania samodzielności.
Kangur rudy był niegdyś przedmiotem masowych polowań dla mięsa i skór, a także ze względu na konkurencję pokarmową, jaką stanowił dla stad owiec hodowanych licznie w Australii. Gatunek często jest prezentowany w ogrodach zoologicznych. Gatunkami pokrewnymi kangura rudego jest kangur olbrzymi (Macropus canguru) oraz kangur górski (Macropus robustus), osiągające podobne rozmiary ciała i prowadzące tryb życia zbliżony do trybu życia kangura rudego. Gatunki te mają inną barwę sierści spowodowaną odmiennym zabarwieniem wydzieliny gruczołów pudrowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz